به گزارش مجله خبری نگار،این وضعت اغلب به دلیل استفاده بیش از حد از عضلات و تاندونهای ساعد و اطراف مفصل آرنج رخ میدهد و تنها به ورزش تنیس اختصاص ندارد، اما بازیکنان تنیس به دلیل استفاده مکرر از عضلات این ناحیه بیشتر در معرض آن قرار دارند، به طوری که گفته شده نیمی از تنیس بازان در دوران حرفهای خود آرنج این عارضه را تجربه خواهند کرد.
در ادامه قصد داریم درباره آرنج تنیس بازان و علل، علائم و روشهای درمان آن صحبت کنیم.
آرنج تنیس بازان که به نام اپیکوندیلیت جانبی نیز شناخته شده نوعی التهاب دردناک در ناحیه مفصل آرنج است که به دلیل پارگیهای کوچک در تاندونهای متصل کننده ساعد به قسمت خارجی آرنج رخ میدهد. این عارضه نتیجه استفاده بیش از حد و مکرر از ساعد و حرکت اشتباه مچ دست میباشد.
درد در بخش بیرونی (جانبی) آرنج حس میشود که ممکن است به پشت ساعد نیز سرایت کند و اغلب زمانی که فرد دست خود را صاف یا کاملا باز میکند احساس میشود.
آرنج تنیس بازان اغلب در سنین بین ۳۰ تا ۵۰ سال رخ میدهد.
شایعترین علامت آرنج تنیس بازان درد مکرر در قسمت خارجی بخش بالای ساعد (درست زیر خمیدگی آرنج) میباشد که ممکن است در قسمت پایین به سمت مچ دست نیز احساس شود.
زمانی که فرد بازوی خود را بلند یا خم میکند یا هنگام انجام کارهایی همچون نوشتن یا گرفتن اجسام کوچک در دست ممکن است درد ایجاد شود. علاوه بر این پیچاندن ساعد هنگام چرخاندن دستگیره در یا کشیدن کامل ساعد میتواند به درد منجر شود.
علت آرنج تنیس بازان تکرار حرکات نادرست دست میباشد که میتواند به پارگیهای کوچک در تاندون اتصال دهنده در آرنج منجر شود. در ورزش تنیس این وضعیت به دلیل حرکات مکرر و فشار ناشی از ضربه زدن به توپ با راکت رخ میدهد.
گاهی ورزشکار هنگام ضربه زدن به توپ تنیس از روش نادرستی استفاده میکند، به همین دلیل به جای حرکت مفصل آرنج یا شانه، مچ دست حرکت داده میشود و نتیجه آن افزایش فشار روی تاندونها و تحریک و التهاب آنها میباشد.
اکثر مواقع به دلیل مشکلات ایجاد شده در این تاندون ها، عضلات اکستنسور که وظیفه راست (صاف) کردن مچ دست را بر عهده دارند دردناک میشوند.
آرنج تنیس بازان با کشیدگی انگشتها و مچ دست نیز ارتباط دارد.
آرنج تنیس بازان بر خلاف نام آن به هر گونه صدمه به تاندون مورد نظر در اثر استفاده بیش از حد اشاره دارد و میتواند به دنبال فعالیتهای روزمره زیر نیز رخ دهد:
*استفاده از قیچی
*برش دادن مواد غذایی
*باغبانی
*فعالیتهای ورزشی که بر اساس حرکات پرتابی هستند
*شنا
*کارهای دستی که در آنها به چرخاندن یا بلند کردن مکرر مچ دست نیاز است مانند لوله کشی، تایپ یا کار با آجر
این عارضه در برخی موارد به دلایل نا معلوم رخ میدهد.
برای تشخیص ابتلا به آرنج تنیس بازان تست سادهای وجود دارد که همه افراد میتوانند در خانه انجام دهند.
برای انجام این تست پشت یک صندلی ایستاده و دستهای خود را روی بخش بالای پشتی صندلی قرار دهید، سپس سعی کنید با کف دستها و آرنجهای کشیده و رو به پایین صندلی را بلند کنید. در صورتی که با این کار در بخش بیرونی آرنج احساس درد داشته باشید احتمالا به آرنج تنیس بازان دچار شده اید.
گاهی اوقات برای رد سایر بیماریهای احتمالی و جدیتر مانند آرتریت یا آسیب دیدگی مفصل آرنج به اسکن اشعه ایکس یا ام آر آی نیاز است، اگرچه تصویر برداری به ندرت انجام میشود.
پزشک معمولا قبل از هر گونه سوال درباره محل و ماهیت درد از چندین حرکت خاص دست برای تشخیص استفاده میکند که در اغلب موارد، اطلاعات کافی برای تشخیص قطعی این بیماری ارائه خواهند داد.
تکنیک ام آر آی تصویر دقیق تری نسبت به اشعه ایکس ارائه میدهد و در آن بافتهای نرم، عضلات و تاندونهای داخل دست مشخص میشوند. در صورتی که درد آرنج خارجی پس از یک سال استفاده از درمانهای غیر جراحی بهبود پیدا نکند ممکن است از این تصویر برداری برای بررسی دقیقتر استفاده شود.
الکترومیوگرافی تکنیک دیگری است که برای تشخیص فشردگی اعصاب مورد استفاده قرار میگیرد.
روشهای مختلفی برای درمان خانگی و پزشکی آرنج تنیس بازان وجود دارد، از جمله:
استراحت: استراحت دادن دست اهمیت زیادی دارد و باعث میشود پارگیهای تاندون بهبود پیدا کنند. بازیکنان تنیس برای درمان موارد جدیتر از یخ، داروهای ضد التهاب، ماساژ بافت نرم، تمرینات کششی و اولترا سوند درمانی استفاده میکنند
فیزیوتراپی: فیزیوتراپیستها معمولا به بازیکنان ورزشهای راکتی توصیه میکنند عضلات شانه، بخش بالای بازو و شکم خود را تقویت کنند. این کار به کاهش حرکات عضلات اکستنسور مچ در حین حرکت دادن شانه و بازو کمک کند
تکنیکهای ماساژ یخ و تحریک عضلات: این تکنیکها به بهبود وضعیت عضلات کمک میکنند
بستن ساعد: حمایت از ناحیه ساعد به تنظیم مجدد فیبرهای ماهیچهای و کاهش فشار روی ناحیه کمک میکند. پزشک ممکن است توصیه کند فرد به مدت ۲ تا ۳ هفته از آتل برای استراحت دادن به آرنج استفاده کند
تزریق استروئید: در مواردی که علائم بسیار دردناک هستند و حرکت دست به سختی امکان پذیر است ممکن است تزریق استروئید تجویز شود. پس از تزریق لازم است به دست استراحت داده و از وارد آمدن فشار زیاد به آن جلوگیری شود
گزینههای دیگر شامل تزریق بوتاکس و تکنیک ESWT میباشد. در تکنیک ESWT با فرستادن امواج صوتی به آرنج روند بهبود آغاز میشود.
گرما درمانی، لیزر درمانی سطح کم توان، کار درمانی و درمان نقاط ماشهای از دیگر گزینهها هستند.
یکی از روشهای درمانی جدید تزریق پلاسمای غنی از پلاکت است که از خون بیمار تهیه شده و حاوی پروتئینهایی میباشد که به بهبود وضعیت کمک میکنند، مطالعات در این زمینه ادامه دارد.
در موارد نادر در صورتی که درمانهای غیر جراحی طی ۶ تا ۱۲ ماه علائم را بر طرف نکنند ممکن است از عمل جراحی برای برداشتن بخش آسیب دیده تاندون استفاده شود، اگرچه ۸۰ تا ۹۵ درصد بیماران بدون نیاز به عمل جراحی بهبود مییابند.
برای جلوگیری از آسیب بیشتر به تاندونها استفاده از بریس بازو یا آتل مچ هنگام کار کردن با دست مفید خواهد بود و میتوان هنگام استراحت یا خواب آنها را از دست بیرون آورد. برای انتخاب بهترین مدل بریس یا آتل با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید.
حرکات کششی و تقویتی با استفاده از وزنه یا نوارهای کشی میتواند به درمان آرنج تنیس بازان کمک کند. این موارد برای افزایش قدرت جهت در دست گرفتن اجسام بدون احساس درد و همچنین افزایش قدرت ساعد مفید هستند.
برخی منابع تمرینات با کمک دمبل را توصیه میکنند که گفته شده به آماده سازی عضلات در بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان کمک کرده است.
تمرینات ورزشی در این بیماران برای بازیابی قدرت عضلانی و کاهش درد اهمیت زیادی دارد و مهمترین بخش در کنترل علائم، مداومت در انجام حرکات کششی و وزنه برداری است. توصیه میشود برای این منظور با وزنههای سبکتر شروع کرده و به مرور آنها را افزایش دهید تا زمانی که بتوانید ده وزنه بلند کنید.
از تمرینات ساده برای بهبود علائم آرنج تنیس بازان میتوان به تمرین پیچاندن حوله اشاره کرد که به صورت زیر انجام میشود:
روی صندلی بنشینید و حولهای را رول کرده در دست بگیرید. در این حالت شانهها باید شل باشند
سپس حوله را با هر دو دست در جهت مخالف بچرخانید گویی میخواهید آب آن را بگیرید
۱۰ بار این حرکت را انجام داده و سپس در جهت دیگر ۱۰ بار تکرار کنید
برای کاهش خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان لازم است حین ورزش یا انجام تمرینات و فعالیتهای مختلف به تکنیکهای حرکتی توجه شود.
توصیه میشود هنگام حمل بارهای سنگین، وزن را روی عضلات بزرگ کتف و بخش بالای دست پخش کنید (نه عضلات کوچکتر مچ دست و آرنج).
گرم کردن قبل از شروع ورزشهایی که در آنها حرکات مکرر دست انجام میشود (مانند تنیس یا اسکواش) ضروری است. کشش ملایم عضلات دست به جلوگیری از آسیب دیدگی کمک میکند.
هنگام ورزش سعی کنید از تجهیزات ورزشی یا راکتهای سبک با دسته بزرگتر استفاده کنید تا فشار به تاندونها کاهش یابد. توجه داشته باشید توپهای تنیس دمپ و توپهای قدیمیتر فشار غیر ضروری زیادی به دست وارد میکنند.
با افزایش قدرت عضلات ساعد نیز میتوان از بروز آرنج تنیس بازان پیشگیری کرد.
منبع:سومیتا